Miun tuatto ijän ruadoi kyläkupsan
Kai peittoduumat tiedi rahvahan
Ku lähtin minä mieroh tieduo suamah
Häi antoi nevvon yhten ainavon

Häi sanoi: elostu da eroutiekkua
Nikonzu et suas unohtua
Kai muu on ihan tyhjiä metoudiekkua
Duumaičin sinä tyhjiä pagizet

Sit Helsinkis jo opastundan alloin
Ni konzu kerrinnyh en ildukečoloih
Yökavvetgi vai kniigoloinke tölmin
Sain susiedakse igistudentan

Hol'otti häi elostu da eroutiekkua
Nikonzu ei vois häi unohtua
A minä liččain piäh vai botaaniekkua
Duumaičin vie hyvän palkan suan

Vai kerran minulluo käi tuatto gost'ah
Ku minuu meččymagistrakse venčaittih
Lähtijes häi minuu jälgikerran sebäi
Da kyynälienke nenga saneli

Häi sanoi: elostu da eroutiekkua
Nikonzu et suas unohtua
Se tozi on da sinuugi se koskou
Vie yhten kerran tahton mustoittua

Akadeemikku jo olen harmaipäine
Elaigu, huomuan, elämättäh jäi
Ga Ivan Pirogov, se studentu igäine
Silmin nägeviä vai ainos nuorenou

Da sanou: elostu da eroutiekkua
meijät opastumah luajittugi on.
Elostu da eroutiekkua
Nikonzu en vois unohtua.

Elostu da eroutiekkua
meijät opastumah luajittugi on.
Elostu da eroutiekkua
...Nikonzu ei suas...
unohtua.