Karjalan kansan runot II
toim. E. Laugaste, A. Beljakov
Eestu Raamat, Tallinn 1980, 182 s.
Tämän kogomuksen alarubriekku on "Muita kertovaisia runoja, Historiallisia runoja". Enzimäine oza oli "Kalevalanaiheiset kertovaiset runot". Nämä runot on kerätty Karjalas vuozinnu 1927-1977, keriäjinny V. Jevsejev i toizet. Erähii näyttehii:
Šurma astu
Šurma aštu šoita myöte,
Tauti talviteitä myöte,
Aštuu ta ajattelou.
"Kenen tappasin talošta?
Tappašin ukon talošta,
Venoset vesiltä jäisi,
Kalakontti kuivahtaisi."
Šurma aštu šoita myöte,
Tauti talviteitä myöte,
Aštuu ta ajattelou:
"Kenen tappasin talošta?
Tappašin akan talošta,
Maitokiulut kuivahtaisi,
Voirasiet ravistuisi."
Šurma aštu šoita myöte,
Tauti talviteitä myöte,
Aštuu ta ajattelou:
"Kenen tappasin talošta?
Tappašin min'n'an talošta,
Lapšoset jäisi itkemähe,
Pienoset pičertämähe."
Šurma aštu šoita myöte,
Tauti talviteitä myöte,
Aštuu ta ajattelou:
"Kenen tappasin talošta?
Tappašin pojan talošta,
Oružat onnahtais,
Pyššyt jäis pyyhkämättä,
Linnut jäis lepiämäh,
Ivekšet iloičemah,"
Šurma aštu šoita myöte,
Tauti talviteitä myöte,
Ei košken tätä taluo,
Läksi ielläh astumah.
(Uhtua, 1947, kirj. V. Meller.)
Revon valitus
Repo itkie räyrättäy,
Alla vuaran virettäy,
Äijä oli poikie polosella,
Lapšie laitto päiväsellö.
Kaikki ollah kettuna Kemissä,
Šuokorvissa turkkiloina,
Šotilaisien piäsomina,
Herrojen hetalehina.
(Korpijärvi, 1957, kirj. T. Kundozerova.)
Kazvatti muamo
Kazvatti muamo minuo,
Kazvatti ainavoizen,
Ei häin minuo ruatuttanuh,
Saduizes vai istutti,
Saduizes vai istutti,
Da limonaizil gostitti.
Tuldih minuh sulahaizet,
Vierahan muan eläjät.
En jo minä ollus mennyh,
Andoi minuo muamoine.
Vierahal mual eläjes
Nelli zobottastu on:
Yksi zobottaine on: -
Buat'ušku da muatušku,
Toine zobottaine on
Nevestky da neidoine,
Kolmas zobottaine on
Kyllästynyt kydyine,
Nelläs zobottaine
Juomari on sulhoine,
D'oi sulhoine imennät,
ammui aiguizet elot.
D'oi sulhoizen sundugas
Olemattomat priduanoit.
Lähtin linnah gul'aimah,
Näin piäčköi-linduizen.
"Oijo, piäčköi-linduine,
vie jo minuo omal mual
Muamoin saduizen oččah!"
Saduizes vai pajatan,
Tulou muamo kuundelemah:
"Kenbo sie pajattau?"
Oma tytär pajattau
Vierahal mual tullut.
(Sissoila, 1946, kirj. Jevsejev)