Jälgiaijal Omas Muas oli paginua kirjukieles. Rubein šeikuiččemah, kus löydiä vahnoin muasteriloin, Ahtian da Bubrihan tekstoi. Jo tiijängi kus eččie Ahtian kielioppii hos en ole vie käzih suannuh. Ga juohtui mieleh uvvelleh kaččuo E. V. Ahtian kniigua kudai minul ičelgi on kniigupualičal, Ahtian karjalan kieleh kiännetty "Vieronvirzie", ilmahpiässyh 1923. Sain tämän kniigan rastavanlahjannu vellentyttärelpäi, kudai löydi sen Suomen Kemis vahnan taloin ruoppahis, reduhizennu pienis palois. Häi pani sen tukkuh i luadi kudakui lugiettavan kniigan. Kirjutan täh kaksi ezimerkii Ahtian kieles. Häi buite käytti pohjannu Suojärven da Siämärven murdehii. Ezmäi Psalma 1
Se ozakas on mies, ken ei
jumalattomih käyttelei,
kerahmoheh ej kergiele,
ei yldyh hejjän hairahtele.
Vai Hospodan on zakonah
häi rakas, ravei noudamah;
yöl päiväl mieles käskyt pyhät,
käzilleh ainos roannat hyvät.
Häi on kui puuhut penzoja,
vez'-ojan tyves vadrakka,
min marjat rippuv ruznahanna,
min lehtet ainos vihandanna.
Vai syväin jumalattomil
ei juohtu jällil vagavil;
on elos hejjän hävielles
kui pöly tuulen puhaldelles.
Sendäh ei veärät väl'l'etä,
konz' suudon päivät lähendäh;
ei kestä pimei selgevyttä,
ei veärät oigein yhtehyttä.
Vai Hospod oigein dorogan
sen tiedäv toven, valgožan,
vai veäril tie soav vierijäkse,
jeäv surma yks' heil jällehmäkse.
Tädä voi verrata 2006 ilmahpiässyön livvinkielizen Psaltirin versieh. Toine ezimerki on kevätvirzi:
Kiuruine laulelov pilvilöin läs:
Jo kevät sai!
Lodmas i halvazet šuhkellahes;
Jo kevät sai!
Dai oja pienoine hyppiessäh
loaduhes eändelöv, liekasteleh:
Mennyh on talvi jo hätkelline,
jo kevät sai!
Ilmahus kiittänöv kui Jumaloa,
emmogo dai
vois Händä laulajen kunnivoittoa
riemoilleh kai!
Armastai Hospod on suur' sanatoi
kai ihastuttajes mejjän Häi loi,
kylläl ei kiitteä kieligi voi
Luojoa vai.
Teäl jo ei voi olla laulamata:
Allilujja!
Taivahas uuz' tonu meil kajahtah:
Allilujja!
Hos kadov terväzeh moan kevätseä,
soa kevät toine, mi ei nävy teä,
taivahin' uuz', kudai meil ijäks' jeäv.
Allilujja!
