Ylen hyvä kirju! Minä sežo rekomendiiruičen kaikile. Luvekkua! Luvekkua hos miehele, hos lapsele, hos bunukale, hos susiedan lapsile. Jogahine uuzi muumikiännös, da jogahine karjalaine kniigu, on suuri kul’tuurutego. Minä omas puoles lugijannu tuaste tahton äijän passiboija kaikkii, ket ruattih täh kirjah niškoi.
Muumitata da meri on vähästy eriluaduine muumikniigu. Hos nygöi ollahgi majakkusuarel eigo Muuminotkos, kirjas on maagielline tunnelmu. Mörgö, mustan lammin hengittäi olendo, merihebozet, astujat puut... minä ihan vältämättäh tahtozin lugie tädä mittumastahto suares, bauhufonarin valgies, kalastajan hattu piäs.
Kui mp kirjutti, Mörgö on täs kirjas suures roulis. Erähäs minun lembikohtas häi lähtöy astumah meres piäliči. Mielikuva on ylen mielehpainui da vaikuttai:
Mörgö nosti mustat helmat, kuduat riputtih hänes ymbäri kui näivistynnyöt rouzan lehtet, net avavuttih kohisten, nostih kui siivet, da Mörgö rubei astumah merdy myöte. (s. 31)
(A pidäy sanuo, ku minä tämän čomazen ainos näen nenga:)
Olin hyväs mieles, ku sain kirjan uvvekse vuvvekse, ga toinah kiirehen periä sit jäi vähäzel hairahtustu verstaičendah. Läs kaikis vuoropaginois fontu on yhty čökeh-suuruttu pienembiä, migu muvval tekstas, da pitky viivaine, konzu ei ole kappalehen allus, on kiini tulijas kirjaimes. Konzu pitky viivaine on kappalehen allus, kappalehtu ei ole sizendetty.
En eččimäl eččinyh hairahtuksii, ga erähät puututtih silmih lugijes:
– s. 62: Sinä olen kielastelii.
– s. 74: Minä luajin kai, vuottakua vai kodvaine. ← minun tiedämäl pidäs olla vuotakkua libo vuottakkua, no voin olla viäräs
– s. 75: seizatui sellin perih ← pertih?
– s. 85: tavutus ei mene putilleh: tänäpäi ei ole liftus-iä
Yhten kiännöshairahtuksen lövvin:
– s. 21: heinät oldih sit kohtas ihan ruskiet ← maksankarvazet? (suom. ”ruohikko oli siltä kohtaa aivan ruskea”)
Äijän kummeksin sidä, ku eräs suuri vuitti tekstua, 27 kappalehtu, kogonah kadoi kiännökses sivul 178:
– No, sanoi tuatto da nagroi huijustellen. – Se vikse oli sendäh, ku minun tutkimuksis ei roinnuh nimidä tolkuu. En tiijä.
Täs pidäs algua: – Olet tuntenut itsesi höperöksi, sanoi pikku Myy. Kaksi karamellia lasketaan kai yhdeksi, jos ne ovat tarttuneet toisiinsa? Aiotko nyt antaa piupaut koko merelle?
Sit tulou vie 26 kappalehtu, konzu loppii:
[...] ja mahtoiko hän löytää termospullon ja juoda siitä kahvin.
Sit vaste pidäs jatkuo: Muumipeigoi vähitellen rodih huolestunnuokse.
En tiijä, kadoigo tekstu verstaičendas vai midä rodih. Erähis muumikniigois ved’ on enämbi yhty versiedy, kudamat ollah eriluaduzet (vähimyölleh Muminpappans bravader da Muminpappans memoarer), ga en tiijä, ongo Muumitatas da meresgi toine versii.
